กาน้ำสอนใจ อ่ๅนจบทีไรใจสงบเมื่อนั้น หัดรู้จักเงียบและใช้ความคิดให้มาก.

กาน้ำสอนใจ อ่ านจบทีไร ใจสงบเมื่อนั้นที่บ้านแห่งหนึ่งนั้น ได้มีกาน้ำชาสูงค่า เป็นกาที่ปั้นมาจากดิน

ชนิดพิเศษของประเทศ จี น และเจ้าของนั้น ได้วางไว้ที่หัวเตี ยง

แบบทะนุถนอม และมีอยู่คืนหนึ่ง ด้วยความที่ไม่ได้ ร ะ วั ง

มือของเขาไปปัดโดนฝากาน้ำชากระเด็นตกสู่พื้น

เขาทั้งโก ร ธ ทั้งเจ็ บ ใจ เมื่อคิดว่าทำฝาแ ต ก แล้ว จะเก็บกาไว้ดูเล่นทำไมกันล่ะ

คิดได้อย่างนั้น เลยหยิบกาน้ำชา ขว้างออกไปนอกหน้าต่าง เช้าตื่นมา ลงจากเตี ยง

เห็นฝากาน้ำชาได้หล่นอยู่บนรองเท้านุ่นข้างเตี ยง

และไม่ได้มีอะไรแ ต ก เ สี ยหายแต่อย่างใด

แต่กาน้ำชานั้น ก็ขว้างทิ้งไปแล้วไง ยิ่งเจ็ บ ใจไปกันใหญ่

เลย ก ร ะ ทื บ ฝาจน แ ต ก ละเอียด พอสายๆ ก็เดินออกไปนอกบ้าน

ปรากฏว่า..กาน้ำชาที่ขว้างออกไปเมื่อคืนนั้น

ยังคาอยู่บนต้นไม้ ไม่มีอะไร บุ บ ส ล า ย แม้แต่น้อยเลย

กับเรื่องบางเรื่องนั้น รอคอยบ้าง ตรองดูสักพัก รอดูสักหน่อย

เพราะมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่ างที่เราเห็น ที่เราคิด ที่เราเข้าใจก็ได้

ความวู่วามนั้น มันก็เหมือน ปี ศ า จ ร้ า ย ฝึกให้ใจตัวเองเย็นไว้หน่อย เพราะนั่นคือ วิถีของคนฉลาด

“จิตที่สงบ เป็นจิตที่มีกำลังมาก

จิตที่คิดมาก ทำให้หมดกำลังกาย

จิตที่วุ่นวาย นำทุ กข์มาให้

จิตที่ปล่อยวางได้ คือสุขที่แท้จริง..

ขอบคุณ : v e r r y s m i l e j u n g