เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียงรู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องกู้หนี้ยืมสินคน
จนแค่ขยันหาก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนดูถูกคนอื่น อย่าลืม
นะว่ารวยได้ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโชคดีตลอดไป
วันนี้ขอแ ช ร์โ พสต์เตื อนสติ รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัวชีวิตมีขึ้นมีลงอย่าดูถูกใครบทเรียนชีวิตจาก
เรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า “รวยแล้วอย่าทะนงและลืมตัว..ลำบ ากตอนแ ก่น่าอ น าถใจที่สุด”
มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า..
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆ กันทุกเขตของกรุงเทพและเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปี
ที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากินเ ห ล้ าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริงๆ ลูกๆ
ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหลายร้อยล้านมีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผมๆ ด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะ
แสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงิน
พร้อมน้ำตา “ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง” ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัด
ทุกอย่างไปจากชีวิตผมจริงๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม
19 คัน บ้ า นอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมัน หายไปเหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อย
กว่าล้านปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอด ไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจ
ทำอะไร ลูกๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน
ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบ ากตอนแ ก่เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้ว
ให้เขาไปแสนนึงลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..“พ่อผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง
เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย า บ าล ผ่ า ตัดส มอง พ่อนั่งร้ องไ ห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือน ห ม า
ลุงบอกว่าจะตืพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ ร่าง กายและจิตใจพ่อก็ยอม
ถ้ามี เงินจะให้คืนคุณลุงแสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือ ด อ ก เ บี้ ย
เราไม่มีหนี้บุญคุณกันแต่ถ้าคุณลุงลำบ ากคุณ ลุงมายืมกับผมๆ
จะให้กู้ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมจริงๆ ถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคง
จากไป แล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไปผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแล
พ่อส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน”ผมเดินร้ องไ ห้มาถึงบ้ า นเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้อง
แถวล ง ทุ น มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า “ก ร ร ม นั้นตามสนอง”
หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ..
คนอ่ า น จบได้กำไร คนขิ้เกี ยจอ่ า น ก็คงพล าดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
“ไม่มีคำว่าอด สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลง ถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด”
เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใคร หลายๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ..
ขอบคุณ : m e o k a y n a
