เมื่อฉันจากโลกนี้ไป.. คนที่แ ค้ นฉัน พากันร้ อ ง รำทำเพลง หั วเร าะดีใจ
คนที่รักฉัน พากันร้ อ งไ ห้ร ะง ม
วันที่ฝั งร่ างของฉัน.. คนที่แ ค้ นฉัน มองไปที่ ห ลุ ม ศ พ แล้วยิ้มเ ย้ ยที่มุมปาก คนที่รักฉัน ได้แต่เบื อน
หน้าหนี ไม่อย ากเห็นร่างของฉันที่กำลังจะถูกดิ น ก ล บหน้า
หนึ่งปีผ่านไป.. ฉันเหลือแต่โ ค ร ง ก ระ ดู ก หลุม ศ พ ถูกพ ายุลมฝน
ซั ด ส าด คนที่แ ค้ นฉัน นาน ๆ เขาพูดถึงฉันที
พูดทีไรเขาก็รู้สึกนึกชิ ง ชั งฉันอยู่ คนที่รักฉัน ไม่รู้จะบอกความ
ในใจกับใคร จึงได้แต่ร้ อ งไ ห้เดียวดายในค่ำคืนนั้น
สิบปีให้หลัง.. คนที่แ ค้นฉัน ยังพอจำชื่อของฉันได้ แต่แทบจะจำใบหน้าของฉันไม่ได้แล้ว
คนที่รักฉัน เมื่อใดที่นึกถึงฉัน พวกเขาพากันนิ่งเงี ยบไปสักครู่
หลายสิบปีผ่านไป.. ห ลุ ม ศ พ ของฉัน ยังคงถูกลมฝนพ ายุซั ดกระหน่ำไม่เคยเปลี่ยน คนที่แ ค้ นฉันร่ าง
ของเขาก็ถูกฝังลงในป่าช้ าเดียวกัน คนที่รักฉัน ก็ถูกฝังไว้ในป่าช้าเดียวกับฉัน
เช่นกันฉันกลายเป็นความว่างเปล่าของโลกใบนี้
ย ามหามาทั้งชีวิต แม้แต่ต้น.. หญ้าเพียงต้นเดียว ฉันก็เอาติดตัวไปด้วยไม่ได้
แ ก่ งแ ย่ งช่วงชิ งกันไปไ ยย าม อนิ จจั ง มาเยื อน ทุกสิ่งล้วนว่างเปล่า
สั่งสมคุณธรรมความดีไว้บ้าง เมื่อถึงเวลา ไป ให้คนข้างหลัง
ได้ระลึกหาให้เสบี ยงใน ภ พ หน้าไม่ข ๅ ดพร่อง เพราะถึงเวลานั้น
อย ากทำก็สาย ละอายก็ช้ า.. เสี ยแล้ว
“ตร าบใดที่เรานั้นยังมี
ลมห ายใจอยู่แล้วละก็
ชีวิตต้อง..ดีขึ้นแน่นอน
ขอให้เราอดทน ให้เป็น
ตบะไว้ และหมั่นทำแต่ดีไว้เท่านั้น..”
ขอบคุณ : m e o k a y n a
