แค่กินแตงโมครึ่งเดียว ฝากถึงคนที่มีคู่

บ่ า ย วั น ห นึ่ ง … ผมเลิกงานกลับบ้านร้อนจน เหงื่อโชก เปิดตู้เย็นพบ แตงโมแช่เย็นอยู่ครึ่งซีกดีใจ จนคว้าออกมา

แทะกินจนเรียบครู่ต่อมา … ภรรย าผมก็กลับมาถึงด้วยเข้าประตู ก็บ่น “กระหายน้ำ ร้อนมาก!”

เธอเปิด ตู้เย็น และชะงัก ผมบอกเธอว่าแตงโมซีก นั้นผมกินไปแล้ว สีหน้าเธอมีแววไม่พอใจ

รีบเอาถ้วย ไปรินน้ำ หยิบกระติกขึ้นมาก็พบว่า ในกระติกแห้งสนิท!เธอพูด ขึ้นมาทันที“เธอกลับบ้านมาก่อน

ทำไมไม่ต้มน้ำไว้บ้าง มัวทำอะไรอยู่?”ผมโกรธบ้าง “แล้วทำไมอะไรๆ ก็ต้องให้ฉันทำ ?”

เราสองคน ทำสงครามเย็นกันอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะยอม คืนดีกันวันเสาร์ ผมกลับบ้านพ่อแม่ ไปคนเดียวพอเห็นหน้า

ทั้งคู่ก็ถามว่า…“ทำไมไม่เห็น เมตตามาเลยอาทิตย์นี้ ?”ผมเล่าเรื่อง ที่โกรธกันให้ฟัง แม่ฟังแล้วตำหนิผม

“ทำอะไร ไม่ควรห่วงแต่ตัวเอง ควรใส่ใจคนอื่นบ้าง”ผม ไม่ เห็นด้วย“แค่กินแตงโม ไปครึ่งซีก จะอะไรนักหนา?”

พ่อหัวเราะ “แกไม่ต้องแก้ตัว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ พากันมากินข้าว ที่นี่นะ”รุ่งขึ้น ผมพาครอบครัว มาหาพ่อแม่พอเข้าบ้าน

พ่อก็ใช้ผม ไปซื้อน้ำส้มสายชู พอผมกลับมาพ่อบอก ให้เมตตาพาลูกออกไปข้างนอกก่อนบอกแล้ว พ่อก็เอาแตงโมครึ่งซีกมาให้ผม

“แกร้อน ซะเหงื่อโชก กินแตงโมดับกระหายหน่อยเถอะ”แตงซีก นั้นใหญ่ทีเดียวน่าจะหนัก ราวกิโลสองกิโลได้

พ่อส่งช้อนให้คันหนึ่ง“กินไม่หมด ก็เหลือไว้ให้เมียแกกินบ้าง”ผมหยิบช้อน แล้วก็ตักกินใหญ่กินไม่ถึงครึ่ง ก็พุงกาง

หลังกิน อาหารเที่ยงพ่อเอาแตงโมงสองซีก ออกมาวางบนโต๊ะบอกผมว่า “แก ดู ที ซิ ว่ า มันต่างกัน ตรงไหน?”

ผมงง … ดูอย่ างละเอียดซีกหนึ่ง เป็นซีกที่ผมกินไป อีกซีกก็ถูกกินไปด้วยดูอยู่ครู่ใหญ่ ก็ไม่เห็นว่ามันต่างกันอย่ างไร

จึงส่ายหัวพ่อชี้ให้ดู แตงแล้วอธิบายว่า…“ซีกนี้ แกกิน อีกซีก นี่เมตตากินพ่อบอก แกทั้งสองว่า ถ้ากินไม่หมดให้เหลือไว้

ดูสิ ว่าเมียแกใช้ช้อนกินยังไงเธอเริ่มตักจาก ตรงกลาง กินไปถึงขอบครึ่งหนึ่งอีกครึ่ง ไม่ถูกแตะต้องแล้วดูของแกนี่

แกควักกินเนื้อตรงกลาง จนหมดเหลือขอบไว้ให้ คนอื่นใครบ้าง ที่ไม่รู้ว่าเนื้อแตงโมหวานตรงกลาง?

จาก เรื่องเล็กๆ เรื่องนี้ ก็เห็นได้ว่าเมตตามีใจใหญ่กว่าแกมาก”ผมหน้าแดง ทันที พ่อพูดอย่ างมีความหมายว่า…

“คนสองคนอ ยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตจะมีเรื่องสำคัญ อะไรนัก?ความรักความใส่ใจ ระหว่างผัวเมียอยู่ที่ไหน?

มันก็อยู่ในน้ำมันหยดเดียว… ข้าวช้อนเดียว…น้ำ แ ก ง ทั พ พี เ ดี ย ว … คราวก่อนแกโกรธกันเรื่องกินแตงโม

แล้วยังมีข้ออ้างมากมาย ทั้งที่เป็นฝ่ายผิดถ้าเมตตาเป็นฝ่ายกลับถึงบ้านก่อน รับรองว่า เธอจะต้องเก็บไว้ให้แก ครึ่งหนึ่ง”

“อย่าคิดว่า นี่เป็นเรื่องเล็กที่ไม่สำคัญแต่มันสะท้อน ให้เห็นหัวใจคนแตงโมชิ้นเดียวนั่นแหละ ให้ความรู้ในการใช้ชีวิตประจำวัน

หัวใจ คนต่อให้เย็นชาแค่ไหน แกค่อยๆให้ความอบอุ่น มันจะร้อนขึ้นสักวัน หรือ หัวใจที่ต่อให้ร้อนเท่าไรแกสาดน้ำเย็น

ใส่ทีละช้อน..ทีละช้อนสักวันก็จะทำให้เย็นลง โดยสมบูรณ์คิดดูนะ ถ้าเมตตา เป็นเหมือนแกทำอะไรไม่เคยใส่ใจ

นานวันเข้า แกจะรู้สึก ยังไง?”คำพูดคำเดียว นั้นปลุกคนตื่นโดยแท้ ผมพบในทันใดว่ารองเท้าแตะ

ที่วางไว้ให้ทุกวันเมื่อกลับถึงบ้าน.น้ำชาที่ชงไว้ให้…ร่มที่วางหน้าประตูย ามฝนตกล้วนแล้วแต่เป็นความรักความใส่ใจ

ของเมตตาแต่ผมกลับไม่เคยเห็น ไม่รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา …คิดแล้วก็ละอาย รีบยกชามเกี๊ยวมาให้เมตตา “เธอกิน ก่อนเถอะ”

เธอหัวเราะ “ไม่ต้องมาทำไก๋ ต่อหน้าพ่อกับแม่”พ่อก็หัวเราะ “ถ้าทำไก๋อย่ างนี้ได้ทั้งชีวิตก็ถือว่า เป็นสามีที่ดีนะลูก”

ในใจมีรัก ความรัก นั้นต้องให้กันและกันเราพึงใส่ใจ อีกครึ่งของเราอย่าคิดว่า ทุกปัญหาเป็นการหาเรื่องโดยไร้เหตุผล

ลองคิดถึง ความผิดของตนดูใช้ชีวิตธรรมดา ของตนให้ดี ใส่ใจคนในครอบครัวอย่ามัว แต่สนใจเรื่องของคนอื่น

ความสุข…ไม่ได้อยู่ที่บ้านใหญ่เพียงใดแต่อยู่ที่ เสียงหัวเราะในบ้านหวานแค่ไหน

ความสุข… ไม่ใช่ได้ขับรถหรูเพียงใด แต่อยู่ที่ขับรถกลับถึงบ้านได้ปลอดภั ยความสุข… ไม่ใช่มีคนรักสวย

แต่อยู่ที่รอยยิ้มของคนรักสดใสเพียงใดความสุข… ไม่ได้อยู่ที่ได้ฟังคำหวานมากหรือน้อยแต่อยู่ที่ย ามโศกเศร้าเสียใจ…

มีคนบอกฉันว่า ไม่เป็นไร ยังมีฉันอยู่..อย่ามัวแต่สนใจ เรื่องของคนอื่นในโลกโซเชียลจนห่างเหิน กับคนในครอบครัวนะครับ

ขอบคุณ : p r e d i c t – j 5 5