เจ้าของร้านทอง ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้งแต่ลูกจ้าง (บางคน) ทั้งหมดที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด
เจ้าของโชว์รูมรถ ขับมอไซค์คันเก่าไปซื้ อ ส้มตำหน้าปากซอย
แต่ลูกจ้าง (บางคน)จะทำทุกวิถีทางเพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ
เจ้าของกิจการตื่นตื 5 มาเปิดร้าน ทำงานเก็บร้าน นอนอีกที4-5ทุ่ม
แต่ลูกจ้าง (บางคน) ตื่น 8 โมงเลิ ก 5 โมงเย็นบอก “ลำบ าก”
เจ้าของเขี ยงหมู ขายได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดีใส่ไว้ตู้เซฟ สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์
แต่ลูกจ้าง (บางคน)มีเงินแสนก้อนเดียวในชีวิตเอามาวางเรียง
ถ่ายรูปโช ว์ลงโซ เชี่ ยล ให้โลก (โ จ ร) รู้ว่ากูมี
เฮียขายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้ า น กับกาแฟ 7-11
แต่ลูกจ้าง (บางคน) ของอาเฮี ย ซื้ อ กาแฟแก้วละสองร้อย เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟ ส
แล้วมาบ่นกับเฮี ยว่าปลายเดือนไม่มีเงินซื้ อ ข้าวกิน ขอเบิกล่วงหน้า
เศรษฐีร้านขายส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษเพื่อมีเงินเก็บ ไปซื้ อ ของฟุ่มเฟื อยที่อย า กได้เอง
ถัดไปข้างบ้ าน ส่งลูกเรียนกรุงเทพ ลูกบ่นอย ากได้โทรศัพท์ใหม่ รีบรูดบัตรซื้ อ ให้
เจ๊ร้านขายส่งปลาทะเล ในตลาดแห่งนึง ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้ อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
แต่ลูกจ้าง (บางคน) ใส่เสื้ อแบร น ด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน
“อ่ านจบคุณอาจค้านว่า” ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ?
คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข แล้วจะหาไปทำไม?
ผมก็จะตอบกลับไปว่า “รวยแล้ว” จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ถ้ายัง “จน” อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ (ไม่ได้!)
ผมจุก เพราะมันจริงถ้ายังไม่รวย ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้!!
เพราะสุดท้าย ความอวด ติดหรู จมไม่ลง มันจะตกเป็นภาระต่อในคนรุ่นหลัง
เหนื่อยหรือยังชีวิต จอมปล อม? ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ ายรูปอั พ ลงเฟ ส ว่า ตัวเองหรู ว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังกว่าจะได้มา ต้องเป็นหนี้แค่ไหน
ถ้า.คิดเป็นชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ ถ้าคิดไม่เป็น ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
เพราะความจริงก็คือความจริงหากจับได้ภายหลังว่าคุณนั้น “รวยจ อ ม ป ล อ ม” น่าอับอ ายยิ่งกว่า
คุณมีเงินมากหรือน้อยไม่สำคัญที่สำคัญคือคุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ไม่ใช่เชื่ อมั่นใน กาแฟราคาแพง
กระเป๋าแบร นด์เนมสุดหรู รถหรูที่ต้องก้ม หน้า ก้มตาผ่อน
ของเหล่านี้อาจดูดีดูเท่ แต่ถ้าความสามารถ และ รายได้เรายังไม่พออย่าใช้ชีวิตเกินตัว..
ขอบคุณ : T h e A m a z i n g L i f e